عکسي که تفاوت شهرهاي هندي و بوتاني در مرز دو کشور را نشان مي دهد، مورد توجه کاربران شبکه هاي اجتماعي قرار گرفته است.

اين عکس مربوط به يکي از مناطق مسکوني واقع در مرز بوتان و هند است که تنها يک جوي آب حدفاصل زندگي مردم دو کشور است و به همين دليل تفاوت در مديريت و زندگي شهري آنها به وضوح ديده مي شود.

اين عکس خياباني را نشان مي دهد که سمت راست آن متعلق به هند است و سمت چپ، جزو کشور بوتان محسوب مي شود. مسير هندي اين خيابان، بسيار کثيف، بي نظم و شلوغ است و زباله ها، ظاهري زننده و زشت به جوي آب جاري در وسط خيابان داده اند، اما آن سوي خيابان که متعلق به بوتاني هاست، صاف و تميز و آرامتر است.

نکته جالب تر اين است که سران مملکتي بوتان در امور سياسي و کشورداري از مقامات هندي راهنمايي مي گيرند! اما آنچه باعث تفاوت چشمگير دو کشور در اين عکس شده، تفاوت فرهنگ عمومي و شهرنشيني مردم دو کشور است.

بوتان به علت قرار گرفتن در ميان رشته کوه هيماليا و جنگل هاي متراکم هند، تقريبا منزوي است و مورد توجه استعمارگران نيز نبوده است. در اين کشور که بصورت پادشاهي اداره مي شود خريد و فروش سيگار و انواع دخانيات ممنوع است و مردم نيز اين قانون را با اشتياق پذيرفته اند.

به مثابه ضرب المثل "مشت نمونه خروار است" همين استقبال از قانون ممنوعيت دخانيات، نمايانگر روحيه مردم و فرهنگ عمومي بوتاني هاست و بر اساس آن، مي توان عملکرد آنها در ساير عرصه هاي زندگي اجتماعي را نيز حدس زد.

آنها در رده بندي هاي مختلف نهادهاي فعال در امور اجتماعي، بارها به عنوان شادترين مردم دنيا برگزيده شده اند.

اين کشور در سال 1971 به سازمان ملل و ساير نهادهاي بين المللي پيشنهاد کرد براي تعيين ميزان پيشرفت کشورها، معيار توليد ناخالص ملي کنار گذاشته شود و بجاي آن ميزان شاد بودن مردم، محک و معيار پيشرفت قرار بگيرد.