انجمن جهاني روابط عمومي نيز روابط عمومي را بخشي از وظايف مديريت مي داند كه عملي ممتد و طرح ريزي شده است كه از طريق آن افراد و سازمان ها مي كوشند تا تفاهم و پشتيباني كساني را كه با آنها سر و كار دارند بدست آورند.
روابط عمومي هم هنر است هم علم. در واقع حياتي ترين بخش سازمان روابط عمومي است و چشم و گوش سازمان محسوب مي شود. روابط عمومي منعكس كننده عملكرد سازمان به مردم و رسانه ها است. اگر سازمان اعتبار و وجهه مناسب در ميان افكار عمومي داشته باشد،  از اعتباري است كه روابط عمومي آن را بدست آورده است.
اگر روابط عمومي بتواند اين سه وظيفه مهم را به نحو احسن انجام دهد در كار خود موفق خواهد بود: يعني توليد اطلاعات و انعكاس مطلوب آن، ارائه تصوير مناسب از سازمان و معرفي خدمات و كالاهاي سازمان.
روابط عمومي اتاق فكر سازمان است. اين روابط عمومي است كه منشور اخلاقي سازمان را تدوين مي كند و فرهنگ سازماني را در داخل سازمان نهادينه مي سازد. فردي كه مسئوليت روابط عمومي دارد بايد چند خصوصيت مثبت را  يكجا داشته باشد. او بايد هنر برقراري ارتباط را بلد باشد. خوش پوش و خوش برخورد باشد و وجدان كاري بيش از ديگران داشته باشد به عبارتي مسئوليت پذير باشد.وي بايد به عنوان سخنگوي سازمان، اهداف و كارهاي انجام شده يا در حال انجام سازمان را به اطلاع همه برساند.جان كلام اينكه فرصت سازسازمان متبوعش باشد نه فرصت سوز.
به نظر مي رسد بسياري از افرادي كه در روابط عمومي ها مشغول به كارند متخصص اين حوزه و آموزش ديده اين امر مهم نيستند و يا تحصيلات مرتبط با اين رشته را ندارند.اين افراد نا آشنا از كاركرد هاي مثبت روابط عمومي بي اطلاعند و به دليل همين بي اطلاعي نمي توانند وظايف خود را به نحو احسن انجام دهند.
ضروري است افراد مناسب كه شرايط كار در روابط عمومي را دارند گزينش شوند و اين وظيفه مهم كار هر كسي نيست.كسي كه ثبات شخصيتي دارد و هنر برقراري ارتباط را مي داند، قطعا بهتر مي تواند در روابط عمومي مثمر ثمر باشد.برخي ها فكر مي كنند كه كار روابط عمومي صرفا ارسال فكس به نشريات و يا پاسخگويي به تلفن اين و آن است در حاليكه كار روابط عمومي بسيار فراتر از اينهاست.
انجام وظيفه در واحد روابط عمومي بسيار حساس و تاثيرگذار است. اگر ايراد و يا نقطه ضعفي در روابط عمومي حادث شود به جرات مي توان گفت كه آبروي سازمان به خطر مي افتد چرا كه روابط عمومي آيينه تمام نماي سازمان است. پس هر نوع خدشه و خلل در كار روابط عمومي به كل سازمان تسري مي يابد و آنرا آسيب پذير مي سازد. بنابراين اگر روابط عمومي جايگاه مطلوب خود را پيدا كند سازمان نيز به تبع آن وضعيت مطلوب تري خواهد داشت.
روابط عمومي مي تواند به سازمان مقبوليت و مشروعيت ببخشد. روابط عمومي بايد فکر کند که سازمان متبوع او چطور است چطور ديده مي شود و چطور بايد ديده شود. يک روابط عمومي خوب آن است که در بيرون سازمان مدعي سازمان و در داخل سازمان مدعي مردم باشد. کارشناس روابط عمومي بايد سرآمد اخلاق در بين ساير کارشناسان يک سازمان باشد لذا رعايت اخلاق در فعاليت هاي ارتباطي که با طرز تفکر و باورها و نگرش پيام رساننده نيز ارتباط دارد از جمله ويژگي هاي اصلي کارشناس روابط عمومي به حساب مي آيد. لذا احساس مسئوليت اخلاقي از طرف کارشناس روابط عمومي سلاست حرفه اي او را تامين مي کند.
يکي از وظايف خطير روابط عمومي در هر سازمان داشتن شناخت علمي از تشکيلات، عملکرد و اهداف سازمان و نيز آشنايي با نقاط ضعف و قوت آن است. اين شناخت لازمه يک برنامه ريزي دقيق براي روابط عمومي است که بايد به ديگر مخاطبان از جمله مديران و کارکنان درون سازمان و مخاطبان خارج سازمان که به نحوي با سازمان در ارتباطند از طريق ارتباط سازنده و همه جانبه انتقال يابد.
در حال حاضر روابط عمومي سازمان هاي دولتي با چالش هاي چندي روبرو هستند. دکتر حميد نطقي پدر روابط عمومي ايران مي گويد هر مديريتي سزاوار روابط عمومي است که دارد. به نظر مي رسد دليل ناکارامدي بسياري از روابط عمومي ها نيز به همين نکته بر مي گردد. زماني که مدير مجموعه بر اساس شايستگي و تخصص انتخاب نشده باشد مدير روابط عمومي نيز فرد شايسته اي نخواهد بود.
 بسياري از افرادي که به عنوان مسئول روابط عمومي اداره يا سازمان برگزيده مي شوند تحصيل کرده اين رشته نبوده و يا تجربه و مهارتي در اين زمينه ندارند. برخي ها فکر مي کنند وظيفه روابط عمومي صرفا نصب بنر، تهيه عملکرد، توليد خبر و يا ارسال پيام است در حاليکه اين رشته و شغل علاوه بر اينکه يک علم است هنر هم محسوب مي شود. روابط عمومي يعني هنر ارتباط برقرار کردن و نفوذ در افکار عمومي. برگزاري دوره هاي آموزشي و يادگيري مباحث جديد مرتبط با روابط عمومي از جمله روابط عمومي الکترونيک يا فضاي مجازي براي کارشناسان اين حوزه راهگشا خواهد بود.
براي آسيب شناسي روابط عمومي و رفع مشکلات آن و استفاده از فرصت ها لزوم تعامل و همفکري متخصصان اين رشته و استفاده از روش هاي اثربخش آن براي کارشناسان روابط عمومي ضروري به نظر مي رسد.کارشناسان و مديران روابط عمومي بايد براي بهره گيري از تجارب يکديگر و روزآمد کردن دانش خود در اين زمينه هم انديشي کنند تا به معناي واقعي کلمه هم هنر روابط عمومي را بلد باشند و هم علم آن را.