احرارنيوز:نقاشي هاي ساده ودرعين حال زيبا و خاطرآور از سالهاي نه چندان دور نقاشي هايي که ننه حسن در موردش مي گويد: من اين آثار رابراي جوانان امروز از خاطرات ديروز وقصه هاي تاريخي خلق کرده ام .
به گزارش احرارنيوز به نقل از مهر، خاطراتي ازسالهاي صفا و صداقت از روزهاي باهم بودن، ازروزگار شب نشيني ها و روزگاران پدر بزرگها و مادربزرگها، از روزگاري که همه چيز در عشق و محبت خلاصه مي شد و دلها را غبار کينه نگرفته بود، روزگاري که همه باهم بودند نه برعليه هم و و دوست داشتن ها بي ريا بود و از روي صدق و صفا.
مسئولان فرهنگي استان زنجان شامگاه جمعه بعد از سالها که فرهنگ و هنر ارج و قرب خود را از ياد برده بود و کسي از هنر سراغي نمي گرفت آئين تجليل و بزرگداشتي براي «ننه حسن» برگزار کردند، هنرمندي که خيلي دير کشف شد.
درکلبه کوچکي صميمي در کنار شوهر و فرزندانش در شهر قيدار زندگي مي کرد. شغل خودش خانه داري و همسرش هم کشاورزي بود. روزي براي اينکه به فرزند دانشگاهي خودش که تحصيلکرده رشته گرافيک است، خودي نشان دهد قلم به دست گرفت و اين قلم بر دست گرفتن او باعث شد تا شهرتش تا از مرزهاي ايران اسلامي به آن ور مرزها برود و با آثاري که در کمترين زمان از خود بر جاي گذاشت نه يک چهره ملي بلکه جهاني شود.
او خودش هم نمي دانست که به اين زودي در دل هنرمندان و نقاشان بزرگ جاي خواهد گرفت و آثارش در گالري هاي هنرمندان اروپايي، آسيايي و آمريكايي به نمايش گذاشته خواهد شد. حالا ننه حسن در کنار شوهر پيرش آيت رجبي به خلق آثار هنري مي پردازد.
منور رمضاني در روستاي قرا محمد، شهرستان خدابنده به دنيا آمده و در ? سالگي ازدواج کرده و پس از آن در شهرستان خدابنده (شهر قيدار) ساکن شده است.
وي مي گويد: اشعار، داستان ها، مرثيه ها، ضرب المثل ها و شعرها را از مادرم، خاله ام و جاريه آموختم و قالي بافي را از عمه ام (سيمينبر) و عروس خاله ام (گلي باجي) ياد گرفتم و عمه ي کوچکم (امي) نيز سفالگر سنتي بود و از ايشان چيزهاي زيادي در مورد سفالگري و خورجين بافي آموختم.
ننه حسن مي افزايد: برادرانم از شبيه خوانان (تعزيه خوانان) بنام و قديمي منطقه بودند. در هنگام بافتن قالي يا انجام کار، آواز و مرثيه آنها را با خود زمزمه مي کردم. برادرانم کتابهاي سراج القلوب، گلستان، قمري دربندي، جوهري، تنبيه الغافلين و دخيل را برايم مي خواندند.
اين هنرمند قيداري ادامه مي دهد: من از کودکي علاوه بر قالي بافي به کارهايي مثل کشاورزي، دامداري، سوزن دوزي و بافتن ساير بافتني هاي مورد نياز خانواده مشغول بودم. من هيچگاه نمي توانم بيکار باشم و مدام در حال انجام کار هستم و نقاشي کشيدن موجب مي شود که ذهن آسوده اي داشته باشم و به چيز ديگري فکر نکنم و دچار غم و ناراحتي نشوم. بيشتر اوقات من پس از سکونت در شهرستان خدابنده با قالي بافي سپري مي شد و شاگرداني هم داشته ام که اين هنر را به آنها آموزش مي دادم.
به گفته ننه حسن؛ رنگهاي قالي ها را بيشتر از گياهان طبيعي مانند گياه آجي (رنگ سياه)، سوت دوگان (زرد خام)، گل کدو (زرد حنايي) و پوست گردو (مشکي) و غيره درست مي کردم و رنگهاي نقاشي هايم نيز بي تأثير از رنگهاي طبيعي قالي هايم نيستند.
ننه حسن ادامه نمي دهد: يکي از خاطراتي که در ذهن دارم اين است که؛ به ياد دارم بنا به آيين گذشته ما در زمان خشکسالي مردم براي باريدن باران مدام دعاي باران مي خواندند و چمچه خاتون (نوعي مراسم آييني) برگزار مي کردند، مادرانمان آش درست مي کردند و از ناودان مسجد به پايين مي ريختند تا باران بيايد. در روز عروسي من که همزمان بود با برپايي اين مراسم، در لحظه اي که سوار اسب مي شدم باران به شدت باريد. در طول دوران زندگي خود پانزده فرزند به دنيا آوردم که از اين تعداد يازده نفر آنها از يک تا هفت سالگي بر اثر بيماري ها و نبود امکانات از دنيا رفتند.
وي مي گويد: زبان فارسي را زياد نمي دانم و به زبان ترکي صحبت مي کنم و پنج کلاس نهضت در سن ?? سالگي خوانده ام و در کودکي نيز تا حدودي امه چلکه (الفباي قديم)را از ملا هاشم سهروردي آموختم. داستانهاي زيادي مي دانستم که با گذشت زمان و کهولت سن و سانحه تصادف برخي از آنها را فراموش کرده ام. داستانهايي مانند «ديو زاد»، «گوزو گوو کوسسا»، «کور اوغلو»،(آيي اوغلو عباس، صغير اوغلوسخماز، قورد اوغلو قورخماز)، «جرتي و پرتي سچان بچان کولبيه قاچان»، «حيدر شاه» و غيره که بيشتر آنها را از خاله فاطمه و مادرم ياد گرفته ام.
ننه حسن مي گويد: پدر شوهرم (شيخ حسن) شيخ ايل و روحاني بود و مکتب داشت و برايمان رساله مي خواند، برخي داستان ها، مسائل شرعي را از او ياد گرفتم. او شصت پاره و کتاب نماز را با خطوط نسخ و ثلث خوب مي نوشت و گاهي به حجاري سنگ قبر، مهر تراشي، شيرازه و صحافي کتاب مي پرداخت. من از داستان هايي که از آنها آموختم تا آنجا که در ذهن دارم در نقاشي هايم استفاده مي کنم. در چند سال اخير به خاطر کم سو شدن چشمانم از قالي بافي منع شده ام و بيشتر وقت خود را با نقاشي کردن پر مي کنم.
حسن رجبي فرزند کوچک اين مادر نقاش و تنها مشوق و حامي وي در خصوص نقاش شدنش است مي گويد: دوران زندگي پر فراز و نشيب "ننه حسن" سرشار از تجربيات و آموخته هايي است که او نسل به نسل و سينه به سينه از پيشينيان خود به ارث برده است که اين آموخته ها شامل روايت ها، افسانه ها، داستان واره ها، منظومه ها، اعتقادات، اسطوره ها و آئين هاي کهن است که انبوهي از ناگفته ها را پيش روي ما قرار مي دهد که بازگو کننده هويت اين مرز و بوم بوده و باز نمود آنها را در قالب آثار نقاشي ننه حسن مي توان ديد.
رجبي ادامه مي دهد: با تاملي کوتاه در اين آثار به سادگي مي توان به ارتباط اين نقاشي ها و رنگ ها و ترکيب ها با نقوش قالي ها پي برد که اين قالي ها بستر مناسبي براي حفظ روايت هاي کهن بوده است. وجود مايه هاي روايي و اسطوره اي، ظرافت چشمگير در بکارگيري رنگ ها و ترکيب بندي ها، ريتم و پويايي نقوش از مهمترين ويژگي هايي است که در آثار ايشان به چشم مي خورد. بي شک اعتبار آثارش از انبوه تجربيات و صداقت در بيان آنچه در ذهن دارد نشأت گرفته است.
وي مي افزايد: زندگي، طبيعت و انسان از شاخصه هاي مهم و مشترک اغلب آثار اين هنرمند است و نحوه بازنمايي تصاوير، ياد آور نقش هاي کهن و آثار تمدن هاي باستاني است که گويي او اين شيوه بازنمايي را بي واسطه از پيشينيان خود آموخته و ميراث دار دانسته هاي آنان است.
رجبي كارشناس گرافيك و طراح در خصوص آثار ننه حسن يادآور مي شود: اين قبيل آثار؛گنجينه هاي ارزشمندي هستند که موشکافي جنبه هاي روايي و زيبايي شناختي آنها حجمي از ارتباط ها را در مقابل ما قرار مي دهند و کمک شاياني در جهت دست يابي به فهمي عميق از ديرينه ي پر بار هنر اين مرز و بوم در اختيار ما قرار مي دهند.
فرماندار خدابنده شامگاه جمعه با تبريک هفتاد و هفتمين سال تولد اين هنرمند برجسته مي گويد: ننه حسن هنرمندي كه نام اين شهرستان را در حوزه فرهنگ و هنر جهاني كرد و از زمره استعدادهاي فراموش شده اين اقليم است كه بخاطر غفلت غير مسئولانه،خيلي از افراد يا كشف نشده اند و يا به هدر رفته اند.
فتحي با بيان اينکه مقوله فرهنگ و هنر امروزه حدود جغرافيايي نمي شناسد و در يك لحظه تمام مرزها را فرا مي گيرد و پيام خود را به دوستداران آن مي رساند مي افزايد: ليكن بخت با اين هنرمند عزيز يار بوده كه با علاقه ذاتي خود كوشيده هنر خود را به منصه ظهور و بروز برساند و اين بزرگداشت علاوه بر اينكه بخشي ناچيزي از وظيفه سنگين و نويد بخش اين رويكرد است كه از چنين فرصتهايي طلايي براي رونق بخشي و جلا بخشيدن به چهره هاي هنري عصر ما نهايت بهره را ببريم.
وي با بيان اينکه تجليل، شايسته هنرمنداني است كه با انديشه متعالي خود به تقويت فرهنگ و هنر پرداخته اند ادامه مي دهد: از شخصيت هنري اين بانوي گرانقدر سپاسگزارم و با آرزوي طول عمر و صحت و سلامت براي خانم منور رمضاني به ايشان بخاطر اين توفيقشان تبريك عرض مي کنم.
معاون فرهنگي اداره کل فرهنگ وارشاد اسلامي استان زنجان نيز در مراسم هفتاد وهفتمين سال تولد ننه حسن مي گويد: اين برنامه يکي از کم نظيرترين برنامه هاي فرهنگي استان به شمار مي آيد که در تاريخ فرهنگي استان ماندگار خواهد شد.
جعفر محمدي درادامه به موفقيت هاي ننه حسن در هنر اشاره کرده و مي گويد: با ديدن اين آثار که حيات و زندگي در سرتاسر آن موج مي زند به تواناييهاي اين هنرمند پي برده و به وجود وي در استان افتخار مي کنيم.
در حاشيه اين مراسم هنرمندان به اجراي برنامه شاد وموسيقي پرداخته و هنرمندان و شاعران در حد توان خود به نقد و بررسي آثار و شعرگويي در خصوص شخصيت اين بانوي بزرگ و نقاش معاصر پرداختند.
در ادامه ننه حسن در کناريار ديرين خود کربلايي آيت رجبي با کمک حسن آقا به روي سن رفته و بر روي صندليهايي که از قبل آماده شده بود نشستند وننه حسن هم، به زبان شيرين آذري به قدرداني از چهره هاي هنري، اداره فرهنگ و ارشاد اسلامي، فرماندار و معاون فرماندار، مسئولين ادارات شهرستان پرداخت.
وي گفت: من اين آثار را براي جوانان امروز از خاطرات ديروز و قصه هاي تاريخي خلق کرده ام.
پايان مراسم نوبت به بريدن کيک تولد هفتادو هفت سالگي ننه حسن رسيد که با تشويق و صداي دست ميهمانان ننه حسن پاي به ??سالگي گذاشت و کيک بين حاظرين در مراسم پخش شد. لازم به ذكر است اين برنامه به همت اداره فرهنگ و ارشاد اسلامي شهرستان خدابنده و هندمندان برگزار شد.