به گزارش احرار به نقل از ايرنا، احمد بايبوردي روز يکشنبه در همايش منطقه اي علمي کردن کشاورزي و منابع طبيعي در شهرستان عجب شير با اشاره به اينکه بيشتر اراضي شور در شرق درياچه اروميه و قسمتي نيز در منطقه دوزدوزان واقع است، اظهار کرد: اراضي داراي شوري متوسط در آذربايجان شرقي در کل حدود 687 کيلومترمربع و اراضي داراي شوري زياد حدود 38 کيلومتر مربع است و کشاورزي در اراضي با شوري کمتر از چهار دسي زيمنس بر مترمربع امکان دارد.
وي افزود: اگر در اين اراضي مديريت مناسبي نشود ممکن است به تدريج شوري آنها افزايش يافته و محدوديت هايي براي کشت محصولات ايجاد شود.
وي با اشاره به مشکلات شهرستان هاي آذربايجان شرقي مشرف به درياچه اروميه اظهار کرد: امکان افزايش سطح کشت در شهرستان هاي آذرشهر، اسکو، ملکان، عجب شير، شبستر، تبريز و بناب که در حاشيه شرقي اين درياچه قرار دارند وجود ندارد و بايد تلاش کنيم وضعيت فعلي در کشت را حفظ کنيم.
بايبوردي همچنين با اشاره به علمي کردن کشاورزي در شرايط کنوني گفت: يکي از راه هاي علمي کردن کشاورزي استفاده از کشاورزي حفاظتي است که در اين کشاورزي، زمين زراعي با استفاده درست حفظ مي شود.
وي افزود: کارشناسان بايد کشاورزان را توجيه کنند که بعد از برداشت محصول زراعي خود کاه و کلشي که در مزارع کشاورزي به جا مي ماند بهترين کود و تغذيه براي زمين ‌هاي زراعي است و از فرسايش خاک جلوگيري مي کند.
وي اضافه کرد:يکي از اصول مهم کشاورزي حفاظتي، عمليات کشت بدون شخم است و اين نوع عمليات با ذخيره رطوبت در خاک موجب افزايش حاصل خيزي زمين مي شود.
بايبوردي اظهار کرد: درحال حاضر با توجه به شرايط بحران کم آبي کشاورزي حفاظتي يک امر ضروري است نه يک انتخاب و ما بايد کشاورزان را تشويق کنيم که وارد عرصه کشاورزي حافظتي شوند.
وي با اشاره به مزاياي استفاده از کشاورزي حفاظتي گفت: اين نوع کشاورزي موجب افزايش بهره وري در شرايط زراعت ديم و کاهش هزينه‌ هاي توليد مي ‌شود.
بايبوردي با تاکيد بر استفاده بهينه از منابع تجديد ناپذير آب و خاک، گفت: با تغيير الگوي کشت درصدد حفظ اين منابع هستيم.
وي با اشاره به اينکه اجازه تغيير کاربري اراضي مستعد کشاورزي داده نمي شود، گفت: کشت پياز در منطقه که تخريب خاک را به همراه دارد کاهش و از طرف ديگر کشت کلزا که در جهت اصلاح خاک موثر است افزايش يافته است.
بايبوردي با اشاره به اينکه در بخش عمده اي از اراضي استان با کاهش حاصلخيزي خاک مواجه هستيم، گفت: فرسايش خاک، فرونشست زمين و آلودگي هاي محيطي با پساب تسويه نشده به اين بحران دامن زده است.
وي با اشاره به اينکه خاک زنده است و قدرت باروري خود را به لحاظ عوامل محدوديت زا از دست مي دهد، گفت: گاهي عوامل محدوديت زا قابل رفع و وضعيت قابل برگشت است .
وي اظهار کرد: سطح زير کشت باغات و اراضي زراعي نيز که وابسته به منابع آب زيرزميني و سطحي بوده به صورت بي رويه و نامتناسب با شرايط اقليمي و محدوديت منابع آبي در منطقه توسعه پيدا کرده است.