استاد سليم مؤذن‌زاده اردبيلي مداح اهل بيت(ع) و خالق نواي «زينب زينب» چهره در نقاب خاک کشيد.
در حالي صبح امروز حنجره طلايي ايران سليم موذن‌زاده با نواي بي‌نظير «زينب زينب» چهره در نقاب خاک کشيد که همواره ياد و نامش در قلب‌ها و يادها مي‌ماند.
استاد سليم مؤذن‌زاده اردبيلي در سال 1315 خورشيدي و در محله تازه شهر اردبيل زاده شد، پدرش شيخ عبدالکريم مؤذن‌زاده اردبيلي نخستين مؤذن راديوي ايران است و برادرش مرحوم رحيم مؤذن‌زاده اردبيلي نيز از مؤذنان نامي جهان اسلام بود.
وي به طور متوسط روزانه پنج ساعت از عمر خود را صرف مداحي کرده و بيش از 2 هزار عنوان نوار کاست مربوط به برنامه‌هاي او از زمان پيدايش ضبط صوت تاکنون به زبان‌هاي ترکي، فارسي و عربي موجود است.
صداي گيرا در خانواده موذن‌زاده اردبيلي موروثي بوده و همه فرزندان و نوادگان مرحوم شيخ فرج اين موهبت الهي را از او به يادگار برده‌اند.
شيخ فرج، پدربزرگ سليم موذن‌زاده اردبيلي، قديمي‌ترين موذن کشور بوه که اطلاعات مختصري از وي موجود است.
به گفته سال خوردگان، صداي اذان موذن‌زاده اردبيلي را ساکنان روستاهاي واقع در حاشيه سه فرسنگي شهر اردبيل سحرگاهان از بام مسجد زينال در مرکز شهر مي‌شنيده‌اند.
شيخ عبدالکريم، فرزند شيخ فرج هم نخستين موذن در ايران است که نواي اذان دلنشين او شهرت جهاني دارد.
شيخ عبدالکريم در سال 1273 خورشيدي در محله تازه شهر اردبيل به دنيا آمد و تا سال 1321 خورشيدي نواي توحيدي او از مناره مسجد ميرزا علي‌اکبر اين شهر به گوش مي‌رسيد.
نعيم، سليم، رحيم، محمود و داود پنج فرزند او نيز از مداحان اهل بيت(ع) و مؤذن‌هاي مشهور جهان اسلام هستند شادروان رحيم موذن‌زاده اردبيلي نيز که اذان بي‌مانند او در دستگاه بيات ترک در فهرست آثار معنوي ايران به ثبت رسيد چند سال قبل براثر بيماري دعوت حق را لبيک گفت.
استاد سليم مؤذن‌زاده صداي خوب در مداحي را از رشته‌هاي هنري ظريف توصيف مي‌کند که ملاحت، زير و بم آهنگ، اداي کلام و تحريرهاي مناسب لازمه اين هنر است.
وي که خود علاوه بر حفظ روش‌هاي قديمي، سبک‌هاي جديدي با اصالت فرهنگي را در نوحه خواني و مداحي ابداع کرده است، مي‌گفت: صداي من در برابر صداي پدرم مانند قطره‌اي است در مقابل دريا.
استاد سليم موذن‌زاده سال 91 در همايش پيرغلامان حسيني در مصلي اردبيل علاوه بر زبان ترکي، فارسي و عربي به زبان انگليسي هم مداحي کرد.
موذن‌زاده با معرفي خود به عنوان نوکر پير آستان اهل بيت(ع )مي‌گفت: حنجره من يک موهبت الهي و وقف سيدالشهدا(ع) است و استفاده از آن در زمينه‌هاي غير از اين صحيح نيست.