شب طولاني ايراني ها که هزاران کيلومتر دورتر از ريو پاي تلويزيون منتظر نشسته بودند پايان خوشي داشت، پاياني به زيبايي بالا بردن يک هالتر سرخ و آبي و فرياد زدن نام ايران، سجده شکر و البته در آن لابلا لبخندن غرور آميزي که نمونه اش را کمتر همراه ورزشکاران ايراني ريو 2016 ديده ايم. لبخندي حاکي از اطمينان، قدرت و به نشانه فتح طلايي که فقط حق کيانوش رستمي بود.

اين طلا اما به اين سادگي ها به دست نيامد.

يک وزنه بردار عجيب و غريب چيني سابه به سايه کيانوش رستمي پيش مي رفت و البته مثل کابوسي براي روياي امشب ما در تعقيب مدال طلا بود. 

او که 6بار براي برداشتن وزنه روي تخته آمد تنها دوبار در برداشتن وزنه ها موفق بود و هر دو بار در آخرين حرکت يک ضرب و دو ضرب سنگين وزنه ها را بالاي سر برد، چيزي که به عقيده گزارشگر مصاحبه دسته 85 کيلوگرم وزنه برداري شگرد اين چيني قدرتمند براي به هم زدن اعصاب حريفانش بود.

اما کيانوش رستمي از آن دسته وزشکارهاست که فقط براي کسب طلا به ميدان آمده بود و کاري به مشکلاتي مثل داوري، آب و هوا و ساير بهانه هاي معمول ندارد بنابراين او ابتدا در 3 حرکت يک ضرب و سپس در 3 حرکت دو ضرب کار خود را به نحواحسن انجام داد و با شکست رکورد المپيک قهرماني خود را قطعي کرد و ايرانيان را در ساعتي غير معمول به جشن طلبيد.

از کيانوش اولين قهرمان طلا ايران در ريو اکت تماشايي اش بعد از برداشت وزنه ها؛ دست راست روي سينه و سري به نشانه تعظيم را به ياد خواهيم آورد. همين طور آن لبخند لعنتي و دوست داشتني روي وزنه نهايي217 کيلويي که شيطنتي خاص در آن بود. شيطنتي دوست داشتني و خواستني و از همان چيزهايي که لابد بايد هر 4 سال بگذرد و المپيک بشودو تا شبيه اش را ببينيم. البته کيانوش شبيه به هيچ کس نبود. او بعد از سالها تمرينات مشقت بار در حالي که با تشويق ايراني هاي حاضر درسالن وزنه برداري روي سکوي اول ايستاد که از اول هم معلوم بود قهرمان مي شود ، حتي اگر سنگ از آسمان ريو مي باريد و زلزله مي آمد . چه خوب که فعلا يکي مثل او هست ؛ يکي که اشتباه نمي زند!