به گزارش احرار نيوز، بيست و يک روز از استانداري قربانعلي سعادت در آذربايجان غربي مي گذرد، قطعا هيچ تحليل جامعي از عملکرد يک مدير در 21 روز قابل ارائه و بررسي نيست، اما برخي حرکات و رفتار ها افراطي، ريشه بارقه هاي اميد را دردولت تدبير مي خشکاند:
 
 
1-سرماي سوزان و  طاقت فرسا، حال و هواي اولين روز بهار را زمستاني کرده بود، پيرمرد  نابينا مطابق روزها و سالهاي گذشته، روي سنگ فرشهاي شيک و زيباي پاريس گدايي ميکرد.
 
تابلويي در دست داشت که نوشته بود: "من کور هستم، لطفا کمک کنيد". مردم هم، چند تا در ميان سکه ها و اسکناس هاي تا خورده خود را به درون کلاه پيرمرد پرتاب ميکردند.
 
روزنامه نگار خوش ذوقي از آن حوالي ميگذشت، نگاهي به دورن کلاه کرد، فقط چند تا سکه و يک اسکناس سياه و پاره پاره در درون کلاه پيرمرد ديده ميشد. روزنامه نگار جلو تر آمد و بدون آنکه از پيرمرد اجازه اي بگيرد، تابلو را برگرداند و اعلان ديگري روي آن نوشت و رفت.
 
عصر آن‌روز، روزنامه‌نگار به آن محل بازگشت، و متوجه شد که کلاه مرد کور پر است از سکه و اسکناس. مرد کور از صداي قدم‌هاي او، خبرنگار را شناخت و خواست اگر او همان کسي است که آن تابلو را نوشته، بگويد که بر روي آن چه نوشته است؟
 
روزنامه‌نگار جواب داد: چيز خاص و مهمي نبود، من فقط نوشته شما را به شکل ديگري نوشتم و لبخندي زد و به راه خود ادامه داد.
مرد کور، بعد ها فهميد روي تابلوي او خوانده مي‌شد: امروز بهار است، ولي من نمي‌توانم آنرا ببينم...
 
 
2-گاهي مي شود، حرکات، جريان سازي ها و  برنامه هاي ابتر و ناصحيح تکراري را با تغيير استراتژي ها و نحوه عملکرد و بيان، متحول نموده و ثمره بخش تر کرد.
 
محافظه کاري، چينش و دسته بندي رسانه هاي مدعو به نشست هاي خبري، سالهاي سال است که چاشني برنامه هاي رسانه اي و جلسات اداري استانداري آذربايجان غربي و برخي از ادارات و نهاد هاي ذيربط شده است.
 
البته اين مشکلات خاص و تقريبا هميشگي هيچ گاه براي سوگلي هاي رسانه اي دولت مطرح نبوده و بيشتر گريبان گير رسانه هاي منتقد و مستقل استان بوده است.
 
"ايرنا" سالهاي سال است که جملات تکراري و  خسته کننده هميشگي  را بر روي تابلو خود نگاشته و در معرض ديد مخاطبان ميگذارد، خرده اي هم به خبرنگاران و نگارندگان اين رسانه وارد نيست، ايرنا براي دولت و با هدف تمجيد از دولت متولد شده و در جاي خودش محترم و لازم است.
 
اين دقيقا همان اشتباهيست است که رسانه ملي در سال هاي پيش مرتکب ميشد، يعني حمايت بي دريغ از دولت. البته در چند سال اخير اين وضعيت بهبود يافته است و شيفتگي دولتي در خبرهاي رسانه ملي کمتر مشاهده شده و بعضا انتقادها و تلنگرهاي شديدي هم متوجه دولت شده است.
 
مقصودمان از رسانه ملي، صداوسيماي جمهوري اسلامي ايران و شبکه هاي ملي ميباشد، وگرنه، احترما صداوسيما استان آذربايجان غربي، از مريدان و عاشقان مجموعه دولت در استان آذربايجان غربي است. اصلا نميدانيم سياست گذاري خاصي دارند يا نه، اما به هر حال کارشان بامزه است...
 
هدف از روايت داستان مطروحه، توجه به اين نکته است که، انتقال پيام ها و شرح رويداد ها از کانال هاي خلاق تر و اصطلاحا، دست باز تر ميتواند به شکوفايي و تاثيرگذاري پيام هاي انتقالي کمک شاياني بکند.
 
 
 
3- چهارشنبه 1ام آبان 1392 بود، که براي شرکت در يکي از نشست هاي خبري معاونت سياسي-امنيتي استاندار آذربايجان غربي به مناسبت هفته پدافند غير عامل، راهي ساختمان استانداري آذربايجان غربي شدم.
 
به روال ناصحيح مرسوم، چندي از دوستان انتظامي، راه بر نگارنده سد کرده  و حکم دخول(دعوت نامه ارسالي) از حقير تمنا کردند.
بالاخره کار به آنجا رسيد که رايانک و ساير لوازم کاري اين خبرنگار جوان را به امانت گرفتند.(ضبط کردند)
 
از دروازه و دژباني که گذشتيم - شرمنده منظورم همان در و درباني بود(!) دوستان کمي با حقير آشنا بوده و خلاصه راهي اتاق جلسه شديم.
 
از ابتدا نشست، به چشمان عيسي قنبري خيره شده بودم. از اول تا آخر برنامه به اميد واکنش معاون سياسي امنيتي، نه چيزي نوشتم و نه حرکتي کردم.تنها و تنها به چشم هايش خيره مانده بودم...
 
منتظر بودم حرفي بزند! گلايه اي بکند، تا سر گلايه هاي اصحاب رسانه هم باز شود. اما قنبري مظلومانه تا انتهاي نشست حرفي نزد...
 
بعد از نشست خبري با چندي از دوستان در خصوص اين مشکلات و واکنش رسانه اي نسبت به روال ناصحيح برنامه هاي خبري به مشورت نشستيم، گفتند:بي خيال، جلال زاده چند روز بعد ميرود... قطعا اوضاع بهتر مي شود.
 
 
 
4-جلال زاده هم رفت و  قربانعلي سعادت امروز بيست و يکمين روز  استانداري اش را سپري ميکند. اما در اين بيست و يک روز گذشته چه رويکردي نسبت به مشکل ريشه دار اصحاب رسانه در برنامه ها و جلسات اداري استانداري آذربايجان غربي، اتخاذ شده است؟
 
بيست و يک روزي که هيچ رسانه اي به جز سوگلي هاي رسانه اي دولت روي ماه استاندار آذربايجان غربي را نديده اند.
 
خوب است قربانعلي سعادت بداند که، جملات تکراري وب سايت دولت يا همان خبرگزاري دولت ديگر براي افکار عمومي و آگاه سازي اقشار مردم کارساز نيست(بند1)، مي شود خيلي خلاقانه تر و ژورناليستي تر به مسائل ساده نگريست(بند1) و به قول آن دوست بزرگوارمان، رسانه حق الناس را از مسئولين مطالبه ميکند.
 
حضور تمام رسانه ها از طيف هاي گوناگون ميتواند، وجهه سياسي يک سياست مدار را خوش آيند تر و دموکراتيک تر جلوه دهد. و اين انتقاد و علامت سئوال ها در خصوص 21 روز اخير، حقا به قربانعلي سعادت وارد است.
 
چندي پيش گزارشي تحت عنوان "پاي گلايه هاي اهل قلم از وحيد جلال زاده" به بررسي مشکلات اصحاب رسانه، در چهارسال استانداري وجيد جلال زاده پرداختيم. يکي از مهم ترين گلايه هاي مطرح شده در اين گزارش، تبعيض مجموعه استانداري بين رسانه ها بود و اين نکته قابل تامل و عبرت آموزيست.
 
به نقل از نداي اروميه؛ به هر حال تا اين لحظه، چهارسال اخير از بيست و يک روز گذشته براي اصحاب رسانه قابل قبول تر بوده است...