به گزارش احرار، توليد عسل در آذربايجان غربي مربوط به يک شهر يا بخشي از اين استان نمي شود و در سرتاسر آن از شمال به جنوب تا شرق به غرب زنبورداران بسياري شهد شيرين کننده مزاج بيماران و طلايي کنده سفره مردم را توليد مي کنند اما همين زنبورداران با مشکلاتي دست به گريبان هستند که کام خود تلخ براي توليد اين شيريني گوارا مي شود.

رئيس اتحاديه زنبورداران آذربايجان غربي گفت: اين استان با داشتن نزديک به 650 هزار کندوي زنبور عسل و توليد سالانه افزون بر 14 هزار تن عسل و محصولات وابسته به يکي از مهمترين قطب هاي اصلي توليد اين ماده غذايي و دارويي مهم در کشور به شمار مي آيد.

«معرفت جليل زاده» با انتقاد از بي توجهي دولت به صنف زنبورداران گفت:  اين قشر هميشه جز محروم ترين ها بودند، ناتواني مالي آنان و پرداخت نشدن تسهيلات به زنبورداران هم وضعيت زندگي آن ها را بحراني کرده و هم برروي توليد عسل تاثير گذاشته است.

اين مقام مسئول با بيان اينکه صنعت عسل يک ظرفيت بزرگ براي کشور از نظر اقتصادي به شمار مي آيد، اضافه کرد: هم اکنون بسياري از توليدات دامي و طيور که زنبورداري هم در اين دسته قرار گرفته است نيازمند واردات مواد اوليه براي توليد هستند و کمبودها باعث گراني و کمبود آن ها مي شود اما در توليد عسل چنين مشکلاتي وجود ندارد.

وي ادامه داد: صنعت توليد عسل هيچ گونه وارداتي نه در زمينه نهاد و نه تحقيقات ندارد و توانمندي ماهم از لحاظ اقليمي و گونه ‌هاي ژنتيکي بسيار بالا است با اين وجود مسئولان به جاي قوت بخشي به اين بستر مهم درحال نابودي آن هستند.

جليل زاده با اظهار گلايه مندي از وضعيت ارائه کمک هاي مالي به صنف زنبورداران گفت: براي دريافت تسهيلات و گسترش اين صنعت بايد التماس کنيم، در طول 25 سال گذشته تنها يک بار به اين اتحاديه وام پرداخت شده است و با وجود تصويب پرداخت تسهيلات 9 ميليارد توماني اما مدت 8 ماه است که اين مصوبه هيچ نتيجه اي نداشته است.

رئيس اتحاديه زنبورداران آذربايجان غربي گفت: اين مشکلات مالي باعث شده است تا در برخي مناطق که قدرت ييلاق ها براي تامين تغذيه زنبور عسل مناسب نيست و زنبورداران مجبور به استفاده از شکر هستند با بحران تامين اين ماده روبرو شوند.

وي نداشتن برنامه ريزي براي فروش عسل هاي توليد شده در سطح استان، بي توجهي اداره کل دامپزشکي به زنبورداران و نداشتن بيمه اصولي براي اين شغل را از ديگر مشکلات زنبورداران دانست و تصريح کرد: استاني که با تمامي کمبودها خود را در رتبه نخست توليد کشور در کشور قرار داده است نبايد نسبت به آن بي مهري کرد و زنبورداران را نسبت به ادامه فعاليت بي انگيزه کرد.

معاون بهبود توليدات دامي سازمان جهاد کشاورزي آذربايجان غربي هم با بيان اينکه بر اساس آمار سال قبل بيش از 820 هزار كندوي مدرن و بومي در استان وجود دارد، گفت: از اين تعداد كندو در سال 91 بيش از 17 هزار تن عسل توليد شده و اين ميزان 3 هزار تن از ميانگين هميشگي توليد بيشتر بوده است،‌ناگفته نماند كه 6 هزار نفر هم در اين صنعت مشغول به كار هستند.

«سيد فضل الله قريشي» با اشاره به مشکلات فعالان اين صنف ادامه داد: نبود نقدينگي، چراي بي رويه در زمان گلدهي گياهان شهدزا، وجود پديده گرد و غيار، خشكسالي هاي مداوم، گران بودن قيمت نهاده هاي زنبورداري همچون شكر و دارو، نبود بازار مناسب براي فروش توليدات زنبور عسل از مشكلات موجود مي باشد كه تخصيص اعتبارات لازم و بلندت مدت، گسترش صنايع تبديلي از جمله كارخانجات بسته بندي عسل، سوق دادن زنبورداران براي توليد عسل ارگانيك و با كيفيت،‌حمايت و تقويت تشكل هاي بخش خصوصي، برنامه ريزي براي صادرات عسل توليدي و بالابردن فرهنگ مصرف عسل در جامعه از مهمترين راهكارهاي پيشنهادي در اين زمينه است.

وي در پاسخ به سوالي مبني بر اينکه بسياري دلالي را معضل مهمي در صنعت زنبورداري و توليد عسل مي دانند، اظهار کرد: با تاسيس كارخانه هاي بسته بندي عسل، ‌تقويت تشكل هاي زنبورداري، ‌فروش مستقيم عسل توسط تشكل هاي توليدي و نظارت كامل و جلوگيري از توليد عسل هاي تقلبي مي توان ميزان دخالت دلالان را در صنعت كم كرد.

اين مقام مسئول در مورد مباحثي كه در مورد آب كردن شكر و تبديل به عسل مطرح مي شود، افزود: در جواب اين سوال مي توان گفت ما دو نوع عسل داريم، يكي صد در صد طبيعي كه از شهد گل ها بدست مي آيد و دومي عسل تغذيه اي است كه زنبور عسل تا حدودي توسط زنبوردار تغذيه شده و ساكاروز عسل توليدي بالاي 5 درصد است، ازاين ماده هم بعنوان عسل ياد مي شود ولي درصد ساكاروز آن نسبت به عسل طبيعي بالاتر است.
ولي ما نمي توانيم به ماده اي كه بدون دخالت زنبور عسل و توسط سودجويان به صورت دست ساز تهيه و به بازار عرضه مي شود،‌عسل بگوييم و بايد مانع از بروز اين تقلب ها شد.

به نقل از اروم نيوز، معاون بهبود توليدات دامي سازمان جهاد کشاورزي آذربايجان غربي با اشاره به علت عدم قيمت گذاري عسل اذعان داشت: عسل به عنوان يك كالاي اساسي در سبد غذاي مردم محسوب نمي شود و جز مايحتاج اوليه مردم نيست، از اين رو قيمت عسل تنها براساس عرضه و تقاضا تعيين مي شود.