قدر و منزلت شهدا با پرچم هاي سه رنگ بالاي مزارشان پررنگ تر مي شود. در گلزار شهداي وادي رحمت تبريز، بلوک هنرمندان مجاور بلوک هفتم شهداست(قسمت همسان سازي نشده!). هنرمنداني که بالاي مزار هيچ کدام شان پرچم سه رنگي نيست! هنرمندان سرمايه و ميراث معنوي جوامع هستند. تجلي هنر در اشکال گوناگون بزرگي و وسعت عالم هنر را مي نماياند. نمود هنر با ساختن، نواختن، دوختن، کشيدن، سرودن و... ظهور مي کند؛ اما هنري که هيچ يک از اين هنرمندان نتوانسته اند آن را خلق کرده، رشد و نمو دهند هنر «جان باختن» است! هنري که براي خلق و انجامش "هنرمند" مي طلبد. هنري که از جنس «سوختن» است؛ سوختني گرما بخش، روشنايي بخش و آزادي بخش. «جان باختن» زيباترين نمود هنر است که با خون ترسيم مي شود و خميرمايه اش «عشق» است. هنرمند عاشق با خون، هنرش را به رخ مي کشد و درکارزار عشق، با باختن «جانش» هنر را به اوج عزّت و عظمت وجودي مي رساند و اين «باختن» است که او را به پيروزي مي کشاند و مي رساند. ما ناآشنا با هنر نيستيم، خاک ما آغشته به هنر است! هنري که سال هاست آن را با نام «شهادت» لمس کرده ايم. ديدن اين هنر براي ما آنچنان لذت بخش و شعف آور است که بجاي کف و سوت و هورا گوشه چشمان منتظرمان نمناک مي شود و گاهي هم اشک بار. قطعه هنرمندان وادي رحمت تبريز توفيق دارد که در مجاور قطعه هفتم شهداست. شايد خيلي هم بي حکمت نباشد؛ اين هنرمندان عزيز مي خواهند لااقل در وفات شان خود را به «هنر واقعي» و «هنرمندان واقعي» نزديک يابند. تشيع شهيدپرور است و درواقع هنرپرور. فقط در اين مکتب است که عشق به معني درست خود دست يافته در اين مکتب است که پيروانش شيفته اين هنرند؛ هنر جان باختن در راه او. نکند ما را فراموش کني اي هنر! ما خود دلبسته توايم و خواهان تو. ما خود جزو عاشقانيم، يا نوبت مان نرسيده يا که اشتباهي در بي راهه به صف ايستاده ايم! يا مفتح الابواب. شهدا! ما نيز اين روزها دلتنک کف و سوت و هواييم؛ اما از مدل و جنس شما، دلتنگ قهقهه مستانه و شادي وصل. جمله اول اشتباه بود، بايد گفت: قدر و منزلت پرچم سه رنگ کشورمان با وجود شهدا پررنگ تر است. اين بغض تقديم مي شود به شهيدان: علي، داود، صمد و