سعيد پورحيدري روز سه شنبه در جمع خبرنگاران افزود: دشت تبريز از لحاظ موقعيت راهبردي ضمن واقع شدن در حد فاصل کلانشهر تبريز و درياچه اروميه، به عنوان بستر فعاليت بسياري از مراکز صنعتي، کارخانه ها و بخش کشاورزي محسوب مي شود.

وي ادامه داد: از آنجايي که پساب هاي آلوده برخي از کارخانه هاي صنعتي و فاضلاب هاي شهري وارد اين دشت بزرگ مي شود، به واسطه املاح و مواد ريز و درشت موجود در اين پساب ها و فاضلاب هاي صنعتي و شهري، علاوه بر آلودگي آب و خاک منجر به مسدود شدن منافذ خاک و به دنبال آن عدم تغذيه آبخوان هاي موجود در دشت تبريز خواهد شد که وقوع اين امر در نهايت احتمال خطر فرونشست و مرگ آبخوان ها را در پي دارد.

پورحيدري در پايان بر لزوم بکارگيري روش هاي نوين همچون فيلتراسيون و تصفيه فاضلاب هاي صنعتي و شهري، تکرار بازچرخاني آب در مراکز صنعتي، گياه پالايي و پاکسازي بيولوژيکي و ساير روش هاي موثر جهت حفاظت از اين آبخوان ها تاکيد کرد.

آبخوان ها منابع آبي زيرزميني محسوب مي شوند و سه حوضه آبريز اصلي و 25 آبخوان در استان آذربايجان شرقي وجود دارد که مساحت اين آبخوان ها بيش از سه هزار و 800 کيلومتر مربع است

دشت تبريز، با مساحت سه هزار هکتاري در استان آذربايجان شرقي بزرگترين دشت موجود در اين استان بعد از دشت‌هاي مرند و جلفاست. اين دشت از شمال به دامنه‌هاي جنوبي کوه‌هاي ميشو، از جنوب به دامنه‌هاي شمالي سهند، از شرق به محدوده شهر تبريز و از غرب به اراضي شوره زار و درياچه اروميه محدود مي‌شود.

اصلي‌ترين راه ارتباطي به دشت تبريز در زمان حاضر راهي آسفالته است که از شهر تبريز شروع مي شود و تا انتهاي غربي محدوده دشت تبريز تا بندر شرفخانه امتداد مي‌يابد، نزديکترين فاصله از همين راه دسترسي به دشت تبريز 10  کيلومتر و دورترين نقطه آن 50 کيلومتر است.
اين دشت از تبخير نهشته هاي نمکي درياچه اروميه به وجود آمده است و بيشتر کارخانه هاي صنعتي تبريز در اين دشت واقع شده اند.