محقق و پژوهشگر کشور پرو گفت: راز خلاقيت هنر قصه‌گويي را بايد در درون قلب‌هايي جست‌وجو کرد که با دقت و کنجکاوي به قصه شما گوش مي‌سپارند و گاه متفاوت از آنچه قصه‌گو مي‌بيند، با خيال خود داستان را تصويرسازي مي‌کنند.
به گزارش احرارنيوز، سزار وايکي، قصه‌گوي بين‌المللي، محقق و پژوهشگر اهل کشور پرو که با قصه "سفر" براي نخستين بار به ايران آمده گفت: هنگامي که شما قصه‌گويي مي‌کنيد و براي مثال 200 نفر به آن گوش مي‌دهند، در واقع 200 ذهن با 200 خلاقيت در آن فضا جاري است که هر کدام با شنيدن قصه، به دنياي خودش مي‌رود و هر آنچه را دوست دارد مي‌بيند و تصور مي‌کند، اما در نهايت همه حرف از يک قصه مي‌زنيم.
اين مشاورمديريت و توسعه سازماني که از فن قصه‌گويي به عنوان يک ابزار آموزشي در کشورش بهره مي‌برد درخصوص قدرت نهفته در اين هنر معتقد است: اين قدرت و توانايي شگفت‌انگيزي که مي‌تواند بسياري از معضلات و مشکلات اجتماعي را در جوامع برطرف کند و قصه‌گو را وادار مي‌سازد تا آن را براي ديگران نقل کند، در درون خود قصه نهفته است و من بارها از لذت اين تجربه در نقاط مختلف برخوردار شده‌ام.
وي در مورد نقش متون شفاهي و بهره بردن از تاريخ نهفته نزد اقوام و ملل در قصه‌گويي نيز تاکيد کرد: استفاده از آداب و رسوم و اتفاقات عادي مردمي که در کنار آنان زندگي مي‌کنيم و تبديل آن به قصه همچون سنگ‌هاي صاف و صيقلي کف رودخانه است که وقتي آن را در دست مي‌گيريد از شدت شفافيت بسيار درخشنده و براق هستند. زيرا چنين داستان‌هايي آن‌قدر زبان به زبان نقل شده و گوش به گوش شنيده شده که نقايص آن به تدريج و مرور زمان برطرف شده‌اند.
دکتر سزار وايکي که به عنوان مدرس کارگاه‌ها و دوره‌هاي آموزشي در جشنواره‌هاي بين‌المللي کتاب و قصه‌گويي فعاليت دارد درباره تفاوت نقل قصه با چاپ آن به صورت کتاب مي‌گويد: چاپ قصه در قالب کتاب يا نقل آن به صورت قصه‌گويي دو هنر متفاوت است. در نقل قصه به شکل شفاهي، فضايي خاص بين قصه‌گو، شنونده و خود قصه وجود دارد، حال آن که اين فضا در هنگام مطالعه کتاب تنها بين کلمات و خواننده آن ايجاد مي‌شود و لذا نمي‌توان گفت که کداميک بر ديگري برتري دارد. برخي اوقات انسان دوست دارد در لابلاي کلمات غرق شده و از بوي ورق کتاب لذت برده و قصه را دنبال کند و گاه اين لذت را از راه شنيدن و گوش سپردن به کلام قصه‌گو جست‌وجو مي‌کند.
اين قصه‌گوي اهل پرو که مهمان شانزدهمين جشنواره بين‌المللي قصه‌گويي کانون است در خصوص استفاده از هنر قصه‌گويي در نظام آموزش و پرورش کشورش نيز يادآور شد: پرو کشور بزرگي است که ايده قصه‌گويي براي شاگردان هر مدرسه برخاسته از نگاه معلمان آن‌هاست و هر مدرسه در اين سرزمين برنامه خاص خود را دارد اما در مجموع بايد گفت ساعت خاصي در تمام برنامه‌هاي آموزشي مدارس پيش‌بيني شده تا معلمان قصه‌هاي ملل را براي دانش‌آموزان نقل کنند. ما از قصه‌گويي براي به اشتراک گذاشتن داشته‌هاي خود در مدارس و حتي دانشگاه‌ها بهره مي‌بريم.
کارگردان جشنواره بين‌المللي گويندگي در صحنه "توداس لاس پرابلاس" در خاتمه يادآور شد: قصه‌گويي هنر قابل ستايشي است که ما به کمک آن مي‌توانيم خودمان را به عنوان يک انسان پيدا کنيم. ما معتقديم وقتي مي‌توان به کمک قصه مشکل درون يک خانواده را برطرف کرد و به آن خانه آرامش بخشيد، پس از اين هنر هم مي‌توان بهره گرفت و مشکلات يک جمعيت بزرگ‌تر به نام جامعه و اجتماع را مرتفع ساخت. بنابر اين به کمک قصه مي‌توانيم تجربه‌هاي خود را در اختيار ديگر ملل بگذاريم و مشکلات آنان را نيز حل کنيم.