ه گزارش   خبرنگار احرار، عليرضا کوشک جلالي درخصوص اجراي   تئاتر«موسيو ابراهيم و گلهاي قراني»  گفت   : تئاتر«موسيو ابراهيم و گلهاي قراني» بر اساس رماني از آقاي اريک امانوئل اشميت نوشته شده است  دغدغه اصلي اين نمايشنامه يا به عبارت بهتر دغدغه اصلي  آقاي اشميت کشف نقاط مشترک بين انسانها و مجامع و مليت هاست در اين نمايشنامه به اين مي پردازيم که اگر ما  با زبان دل با يکديگر  صحبت کنيم حتي مي توانيم دشمني ها را کنار بگذاريم، عشق ورزيدن نه دين و مذهب مي شناسد؛ نه مليت و رنگ و  نه نژاد ، بلکه اين قلب انسانهاست که به پرواز در مي آيد.

.امانوئل اشميت در اين قصه  الهام زيادي از ادبيات شرقي و بخصوص مولانا گرفته است و از صافي تفکرات دروني گذشته و مولانا را به شکل جديدي در قصه موسيو ابراهيم و گلهاي قرآني به تصوير کشيده است و من دوباره به عنوان يک شرقي، مايه هاي  شرقي آن را زياد کردم و در واقع تلفيق زيبايي از قصه پردازي و پرورش شخصيت ها است .

اين کارگردان صاحب سبک ، تفکرات خود را بسيارنزديک به مولانا ذکرکرد و ادامه داد : در شيوه نگارش و شيوه هدايت بازيگر سعي کردم از شيوه هاي  سنتي  تئاترخودمان مانند؛ تعزيه ، نقالي و پرده خواني استفاده کنم علاوه بر آن از سيستم فضاي خالي پيتر بروک و سيستم فاصله گذاري برتولت برشت نيز بهره بردم.

وي وضعيت تئاتر شهرستانها را اين گونه ارزيابي کرد و ادامه داد : از بين شهرستانهايي که درآنها اجرا داشتم دو شهر تبريز و گيلان با وجود آن که کار کردن در آنها سخت است اما از پتانسيل بالاي فرهنگي بهره مند است.

مردم تبريز زبان  مرا  بهتر مي فهمند

 جلالي  اظهار کرد  : مردم  تبريز و گيلان نسبت به ساير شهر ها؛ زبان مرا بهتر متوجه مي شوند و  که شايد يکي از دلايل آن مساله ديالوگ است چرا که در سده هاي  گذشته تبريز به عنوان دروازه اي براي اروپا بوده است و اين مسئله در رشد فرهنگي مردم تبريز تاثير بسزايي داشته است در شهرهاي کويري که اين ارتباطات وجود نداشته، کار کردن در آنها سخت تر است.

ويژگي هاي تئاتر مردمي

کارگردان نمايش «موسيو ابراهيم» ، به  ويژگي هاي تئاتر مردمي  اشاره کرد و گفت:  ما به تئاتري واژه مردمي را اطلاق مي کنيم که بتواند با آحاد مردم ارتباط برقرار کند

يک نمايش مردمي نبايد خسته کننده  باشد  و همچنين آنقدر پيچيده کارگرداني نشود که مردم عادي را فراري دهد  بلکه بايد بتواند با مردم عادي ارتباطي موثر برقرارکند  مثل نمايشنامه هاي شکسپير ، مولير  يا داستان رومئو و ژوليت ..و يا اکثر کارهاي چارلين چاپلين  و همچنين نمايشنامه هاي غلامحسين ساعدي،  کارهاي بيضايي يا نمايشنامه هاي اکبر رادي

 اکنون درايران مساله اي که هست اين است که ما حتي کارهاي ساده را هم سعي مي کنيم پيچيده مطرح کنيم که تماشاگر عادي از اين نمايش چيزي متوجه نشود و متاسفانه عده اي در تلاشند تا مردم عادي را از فرهنگ و هنر دور کنند. و به نوعي در تلاشند  مخاطب را به سمت کارهاي جُنگ و کارهاي طنز بکشانند و اين خطري است که جامعه ما را تهديد مي کند  در حاليکه هنر نقش زيادي در کاهش آسيب هاي اجتماعي دارد کسي که شکسپير مي خواند؛ مولير مي خواند؛  ديگر شرارت نمي کند ؛ دنبال  اسيد پاشي و .. نمي رود. 

اکنون اکثر جوايز جشنواره ها به نمايشنامه هايي تعلق مي گيرد که 80 درصد مردم هيچ گونه ارتباطي با آن برقرار نمي کنند مانند  کارهاي سوپر روشنفکري  يا کارهاي پست مدرن و تعداد خيلي کمي ازآنها به موضوعات اجتماعي مي پردازد

«روبينسون و کروزو» تئاتري مردمي

جلالي  به دلايل  توفيق نمايشنامه «روبينسون و کروزو» اشاره  کرد و افزود : يکي از مسائلي  که در ايران وجود دارد،  فاصله بين مردم عادي و تئاتر است و متاسفانه اجراهايي که هم حرفي براي گفتن داشته باشد و هم مفرح باشد خيلي کم است،  خيلي ها مي گويند :مردم عادي تئاتر را متوجه نمي شوند، اما من معتقد هستم در حقيقت ما خوراک مناسبي به مردم نمي دهيم .و اگر خوراک مناسبي به مردم بدهيم حتما مردم عادي مي آيند و با تئاتر ارتباط برقرار مي کنند.

درحقيقت تئاتر «روبينسون و کروزو»در ژانر تئاتر مردمي مي گنجد؛  به اين معنا که هم مفرح است و هم حرفي براي گرفتن دارد . در اين تئاتر ما نخواستيم در مانيفست اجتماعي سخنراني کنيم  در اين جا مي توانم گريزي بزنم به سخن برتولت برشت که 110  سال قبل گفته بود" تماشاگر در وهله اول به تئاتر مي آيد که تفريح کند و در کنارش چيزي هم ياد بگيرد". تماشاگر در اين نمايشنامه که موضوع جنگ هم بود به خوبي توانست با آن ارتباط برقرار کند عده اي حتي با اشک سالن را ترک کردند و عده اي به فکر فرو رفتند و در حقيقت پيام نمايشنامه اين بود که اگر ما زبان دل يکديگر را بفهميم اصلا جنگي رخ  نخواهد داد.

نگارنده: سهيلا عباسپور شاهمرسي