به گزارش احرار نيوز، عدد چهل (اربعين) داراي راز و رمز خاصي است. حضرت مريم 40 سال به رياضت نشست از دامانش يک مسيح به عالم هديه شد. زهرا اطهر(س) 40 روز به رياضت نشست از دامانش يازده ستاره درخشان به عالم هديه شد، موسي کليم الله(ع) 40 روز در کوه طور به راز و نياز پرداخت و پيامبر خاتم در 40 سالگي به پيامبري مبعوث شد و حال در اربعين (چهلمين) روز از بزرگ‌ترين حادثه‌ دلخراشي که در تاريخ بشر رخ داده، قرار داريم. روزي که حسين(ع) و يارانش در دشت نينوا حماسه‌اي آفريدند که افلاکيان را به نظاره واداشت.

در فاصله 40 روز از عاشوراي حسيني (ع) تا اربعين حسيني (ع) حوادثي شکل گرفت که سرآمد حوادث و اتفاقات تاريخ بشريت خواهد بود. در روز عاشورا در برابر سالار شهيدان و 72 از ياران و اصحاب آسماني‌اش، چندين هزار کفتار خون آشام و ددمنش به دستور جلادي چون ابن زياد صف آرايي کردند.

و اين عجب اتفاقي است و بازي روزگار که پاک‌ترين انسان‌هاي عالم را در برابر پليدترين موجودات زمان قرار مي‌دهد. بهترين خلق خدا در مقابل بدترين خلق خدا اما چه مي‌توان گفت که عاشورا است و بايد چنين باشد، و امام حسين (ع) خود مي‌داند که حماسه اين روز به همه نسل‌هاي عالم و به همه انديشه‌ها منتقل مي‌شود، به زبان عام بشريت فرياد بر مي‌آورد که «اگر دين نداريد، لااقل آزاده مرد باشيد».

سرور آزادگان جهان در دشت نينوا بزرگ‌ترين دانشگاه شهادت، آزادگي، عدالت و ... را در عالي‌ترين مقايس و تخصص براي بشريت تا ابد تشکيل مي‌دهد. شامگاهان همين روز کهکشان همه اين ستارگان تابناک بر خاک نينوا افتاده در حالي که خورشيد در افق فرو رفته که اگر هم بود در برابر نور آنها محو مي‌شد.

رجاله‌هاي مقابل امام و اصحابش و پديدآورندگان اين همه قساوت و شقاوت، دست بردار نبودند. اهل بيت امام را با خشونتي عجيب به طرف کوفه و نهايت به مجلس ابن زياد وارد کردند و آنگاه که پسر مرجانه از ابهت زينب کبري (س) او را شناخت ولي به زعم خودش و از روي سياست عمدا خود را به جهالت مي‌زند و نام او را جويا مي‌شود؛ خواهر حسين (ع)، زينب کبري (س)، دختر علي (ع) و پاسدار ولايت قدر اين موقعيت را مي‌داند. ناگاه گويي صداي مبارک علي (ع) در مسجد به گوش مي‌رسد؛ او دست به چنان افشاگري زد که هولناک‌ترين ضربه بر قدرت ابن زياد و بالاتر از آن بر حکومت بني‌اميه وارد آمد.
 

اين خطبه آنچنان موثر و کارساز و به موقع بود که ابن زياد خواست فرمان قتل حضرت زينب (س) را صادر کند، اما از ترس پيامدهاي اين رسوايي و مواخذه يزيد، ناچار شد کاروان را سريع‌تر براي سفر به شام آماده کند و خود را از معرکه کنار بکشد و يزيد را درگير ماجرا سازد و همين کار را هم کرد.

کاروان وارد شام شد و به طرف مسجد حرکت کرد. در حالي که يزيد سر مبارک امام حسين (ع) را پيش روي خود قرار داده بود، با سياست پيشگي به توجيه جنايات خود پرداخت. اين بار زين العابدين (ع) - که به خواست خدا زنده مانده بود تا رسالت کربلا و زينب (س) را به پايان رساند - اجازه خواست با مردم سخن بگويد. يزد به شدت مخالفت کرد.

اطرافيان يزيد اصرار مي‌کردند و به زعم آنان اين امام به ظاهر بيمار و شخصي که اين همه رنج کشيده در برابر اين مجلس عظيم چه سخني مي‌تواند بگويد؟! در عوض گفته‌ها و ادعاهاي آنها بهتر شکل خواهد گرفت. ولي يزيد مي‌دانست که زين العابدين (ع) چه قدرتي در سخن و چه شجاعتي دارد و گفتار و خطبه او مي‌تواند زلزله‌اي برپا کند. اما اضطراب و پريشاني مجلس و شک و ترديد و اصرار مردم و فشارهاي اطرافيان که عمق مساله را درک نمي‌کردند، يزيد را مجبور به قبول اين درخواست امام سجاد(ع) کرد.

امام بر بالاي منبر رفت و خطبه‌اي خواند که پرده‌ها را دريد و رسوايي‌هاي حکومت جبار و خودکامه بني اميه که خود را وارث و خليفه پيامبر مي‌دانستند را افشار کرد که اينها نه وارث و خليفه پيامبر بلکه قاتل فرزندان پيامبر و غاصبان ولايت هستند. به اين ترتيب تير خلاص را بر مغز حکومت امويان که در کوفه از خطبه حضرت زينب (س) به سختي مجروح شده بود، وارد کرد.

از همين لحظه ماجرا صورت ديگري به خود مي‌گيرد. البته يزيد هم از اين به بعد به سرعت لحن کلام خود را عوض مي‌کند. اشک تمساح مي‌ريزد و در همه جا سخن مي‌راند که به اين همه شرارت در کربلا راضي نبوده و گناه را به گردن پسر مرجانه، عمر سعد، شمر و ديگر دژخيمان مي‌اندازد و حالا با گذشت زمان کمي، موقعيت جديد اهل بيت(ع) به نحوي است که مي‌تواند کاروان اسيران کربلا به طرف نينوا وادي عشق و شهادت باز گردد و در اربعين به کربلا مي‌رسند.

به نقل از باشگاه خبرنگاران؛ که نام اربعين نه به مفهوم عام (40) بلکه به مفهوم خاص يعني اربعين حسين(ع) در تاريخ ماندگار مي‌شود و اربعين، اربعين مي‌شود. اربعين، چهلمين روز از غروب ظاهري خورشيد آسمان شهادت و سومين اختر آسمان ولايت و فرزند خورشيد ولايت و امامت است.

اربعين شکل مي‌گيرد فقط با نام حسين(ع) و از اين روز فرصت‌هاي بعدي فراهم مي‌آيد که هم زينب کبري (س) و هم حضرت سجاد (ع) آنچه را که بايد و مي‌شود گفت براي مردم و تاريخ بيان کنند.

اربعين طليعه همه آزادي‌ها و عدالت‌هاي بشر است. اربعين سرلوحه آزادي خواهي و عدالت جويي و پيام آزادي و عدالت به همه آزادي خواهان و عدالت جويان بشريت است. اربعين نمونه بارز و عيني اين حقيقت است که ظلم پايدار نيست و در اربعين بزرگ‌ترين خيمه مظلوميت به دفاع از آزادي و عدالت طلبي برپا مي‌شود تا روزي که آخرين منجي عالم بشريت به فريادمان برسد. اربعين، اربعين است. اربعين خود کثرت و نهايت کامل همه آزادي‌هاي به حق انسان‌هاست.