اين بانوي مکانيک 30 ساله، داراي مدرک تحصيلي فوق ديپلم رايانه است و پس از اخذ مدرک خود، به مرکز آموزش فني و حرفه اي تبريز رفته تا در زمينه مکانيک آموزش ببيند؛ قهرمانيه زندگي پرفراز و نشيبي داشته است که ماحصل گفت وگوي خبرنگار ايرنا با وي در ذيل مي آيد:

*لطفا" خودتان را به طور کامل معرفي کنيد؟

من ژيلا قهرمانيه متولد 1369 در تبريز هستم،   2 خواهر و 2 برادر دارم و از بچگي رفتارم خيلي پسرانه بود و با يکي از برادرانم که يک سال اختلاف سني دارم فقط بازي هاي پسرانه انجام مي دادم؛  از همان دوران خردسالي هنرهاي رزمي را شروع کردم و نماينده کيک بوکسينگ بين المللي بودم تا اين ورزش را به شمال غرب کشور آوردم.

* هنرهاي رزمي را تا کجا ادامه داديد؟

 من به عنوان استاد و مربي هميشه همراه و همپاي شاگردانم بودم و با آنها کار مي کردم،   اما  بعدها چون ورزش رينکي و آسيبش زياد بود و من هم آسيب ديده بودم و نيز هيچ حمايتي هم نشد،  از اين ورزش کمي فاصله گرفتم.

* چطور به سمت مکانيکي کشيده شديد؟

بعد از آسيب ديدگي در ورزش، خواستم دنبال علاقه ام بروم، به همين دليل بعد از مدتي تحقيق،  فهميدم که در شهر جديد سهند امداد خودرويي وجود ندارد و به دليل مسير سربالايي و سرازيري اين شهر به خصوص در فصل سرما و زمستان اگر ماشيني خراب شود و خانواده هم در ماشين باشد، بايد چندين ساعت منتظر مي ماندند تا از تبريز امدادخودرو برسد؛ به همين دليل ابتدا به فکر اين افتادم تا هم براي خودم شغلي ايجاد کنم و هم براي ديگران و اقدام به دريافت مجوز براي تاسيس شرکت امدادخودرو کردم که بعد از دوندگي هاي زياد به سازمان حمل و نقل، در نهايت بعد از 18ماه مجوز گرفتم و شرکت را ثبت کردم و در حال حاضر  9نفر امدادگر و يک نفر مکانيک سيار در شرکت کار مي کنند و خيلي هم فعال هستيم.

* چطور شد خودتان دست به کار شده و مکانيک شديد؟

بعد از کارهاي شرکت امداد خودرو، چون اهل پشت ميزنشيني نبودم و از بچگي هم به مکانيکي علاقه داشتم به دنبال علاقه اصلي ام در کنار کار امداد خودرو يعني مکانيکي رفتم و حدود ? سال است که کارم را شروع کرده ام؛   البته بعد از چند نوبت سراغ تعميرگاه رفتن و جواب رد شنيدن،  کارم را در يکي از تعميرگاه هاي تبريز شروع کردم.

* آيا خانواده با مکانيک شدن شما موافق بودند؟

در ابتداي شروع کارم به خانواده چيزي نگفتم و چون هدفم بود، کار را شروع کردم؛  هر چند مي گويند هدف را نمي گويند تا به هدف برسند تا موفقيت را نشان دهند، من هم به هيچ کس نگفتم و کارم را در تعميرگاهي در دروازه تهران شروع کردم، بعد به دليل ازدواج وقفه اي در کارم ايجاد شد و بعد از دو ماه اين بار به تعميرگاه کنوني آمدم و از وقتي به اين تعميرگاه آمدم پيشرفتم خيلي زياد شده است.

* چگونه وارد اين کار که به عنوان کار مردانه شناخته مي شود، شديد؟

 ما به اين کار مردانه نگاه مي کنيم وگرنه انسان اراده کند هر کاري را مي تواند به نحو احسن انجام دهد و ربطي به جنسيت ندارد و هم اکنون نيز در اين تعميرگاه دوره هاي آموزشي را به صورت تئوري و عملي مي بينم و هم کار مي کنم.

* چه خاطرات شيرين و تلخي از کار مکانيکي داريد؟

در اين کار خاطرات تلخي ندارم و لحظه لحظه اين کار برايم شيرين است؛  يکي از خاطرات شيرينم اين است که مشتري هاي خانمي که به تعميرگاه مي آيند و مي بينند که من اينجا کار مي کنم مشتاق مي شوند که آنها هم بيايند و آموزش ببينند و اينجا کار کنند. يا خانمي که همسرش صبح سر کار مي رود و شب برمي گردد و فرصتي ندارد تا ماشينش را براي تعمير بياورد، بودن من در اينجا باعث مي شود که راحت‌تر به تعميرگاه بيايند. بايد اذعان کنم که مکانيکي کار سنگيني براي خانم ها است،  وقتي پاي عشق و علاقه در ميان باشد باعث مي شود که در اين کار دوام بياورم.

* درباره ساعات کاري خود کمي توضيح دهيد.

ساعت کاري من از 8:30  صبح تا تا 18 عصر است و جمعه ها هم تعطيل هستيم.

* اوقات فراغت خود را چگوه سپري مي کنيد؟

 اوقات فراغتم را با همسرم به کوه مي روم يا درباره ماشين هاي خاص مثلا دو موتوره که هم بنزيني و هم هيبريدي هستند،  مطالعه مي کنم و در حال يادگيري زبان انگليسي هم هستم و همچنين به انيميشين هاي آموزشي ماشين نگاه مي کنم که اين انيميشين ها باعث مي شود که ذهنم باز شود و راحت تر مباحث برايم تفهيم شود.

* واکنش خانواده به کارتان چست؟

مادرم در ابتدا خيلي ناراحت بود و وقتي دست هاي سياهم را مي ديد گريه مي کرد اما پدرم از اول به اين فکر مي کرد که دخترم کاري را شروع کرده و آن را به انتها مي رساند و موفق مي شود و الان هر دو از کارم راضي هستند.

* ديدگاه همسرتان؟

همسرم من را در مکانيکي و با دست و صورت سياه ديد و پسنديد و 2 ? ماه است که ازدواج کرده ام و به خانه خودم رفته ام. همسرم کابينت ساز است و کارگاه دارد و از زندگي مشترکمان راضي هستم و همسرم نيز مرا مورد حمايت خود قرار مي دهد. او  هميشه در کنارم هست و پا به پاي من مي آيد و در سختي ها در کنارم هست. وي بعد با خنده ادامه مي دهد: من هم به زندگيم مي رسم هم آشپزي مي کنم و هم به کارم مي رسم. هر کسي به دنبال عشق خود مي رود و مکانيکي عشق من است.

* واکنش مشتريان با شما؟  

واکنش مشتريان به حضور من در اينجا خيلي خوبه و الان فرهنگ سازي شده و برخورد مشتريان صميمانه و محترمانه است.

* هدف اصلي تان از کار مکانيکي چيست؟

 يکي از هدفهايم اين است که در آينده يک تعميرگاه اختصاصي براي خانم ها داشته باشم و خانم هاي کارآفريني که اراده مي کنند کاري را شروع کنند و روي پاي خود بايستند و در کارهايشان ثابت قدم هستند،  دور هم جمع بشويم و دوشادوش همديگر به آن چيزي که مي خواهيم برسيم و هم براي خود درآمدزايي داشته باشيم و هم مستقل باشيم.   يکي ديگر از هدف هايم براي آينده اين است که صفر تا صد مکانيکي ماشين را ياد گرفته و ادامه دهم و بعد مثلا به دنبال تعمير هواپيما بپردازم. به نظرم انسان مانند آب است بايد روان باشد و نبايد درجا بزند و مدام در حال پيشرفت باشد و ادامه بدهد.

* و حرف آخر؟

 من از تفريح هاي زيادي براي کارم گذشته ام و خيلي براي اين کارم زحمت کشيده و مي کشم و اين دست هاي سياه و روغني را با جان و دل دوست دارم و پذيرفته ام. از  خانم ها مي خواهم که به هيچ عنوان خودشان را دست کم نگيرند و به دنبال هدفي که هستند، بروند و در هدف هايشان محکم باشند.

گفت و گو از سيده مريم يوسفي  

ايرنا