احرار: دبير ستاد احياي امر به معروف و نهي از منکر آذربايجان شرقي با بيان اين‌که فضايل بسياري براي حضرت عباس(ع) نقل شده است، گفت: حضرت عباس(ع) کاري کرد تا غيرت، شجاعت، بصيرت، ايثار و از خودگذشتگي براي همه قابل درک باشد.
حجت الاسلام محمدحسين نستوهي در گفت‌وگو با ايسنا، اظهار کرد: حضرت عباس(ع) به وفاداري معروف بود و ناگفته نماند که شجاعت و فصاحت حضرت ام البنين(س)، مادر گرامي حضرت عباس(ع) بسترساز مهم براي ولايت پذيري کامل حضرت عباس(ع) بوده است.
وي در خصوص رابطه برادري ميان امام حسين(ع) و حضرت عباس(ع) نيز افزود: ما وقتي رابطه اين دو بزرگوار را از زمان کودکي و نوجواني بررسي مي‌کنيم، مي‌بينيم که يک رابطه‌اي قوي تر از رابطه‌ي عادي برادري و خانوادگي بين آن‌ها وجود دارد. به عبارت ديگر حضرت عباس(ع) از همان کودکي و نوجواني به صورت کامل ذوب و غرق در ولايت امام زمان خود بود و مي‌دانست براي چه کار بزرگي آماده مي‌شود.
وي در خصوص اين‌که آيا حضرت عباس تا لحظه شهادت، امام حسين(ع) را برادر خطاب مي‌کرد يا نه، گفت: اين باور مشهور که «حضرت عباس(ع) تنها در لحظه شهادت، امام حسين(ع) را برادر مخاطب قرار داده ولي قبل از آن، تنها ايشان را با عباراتي مانند مولاي و سيدي خطاب مي‌کردند» نه تنها منشا روايي و تاريخي معتبري ندارد، بلکه در نقلي معتبر آمده است که ايشان در گفت‌وگوي خود با امام حسين(ع) در عصر تاسوعا از خطاب «يا اخي» و يا همان «برادرم» استفاده کردند.
نستوهي افزود: سيدالشهدا (ع) در زمان شهادت حضرت عباس(ع)، خود را به پيکر بي دست برادر رساند و چون وي را ديد که به شهادت رسيده است، فرمود: «الان انکسر ظهري و قلت حيلتي؛ اکنون کمرم شکست و راه چاره بر من بسته شد.»
وي در خصوص فلسفه حضور و شهادت حضرت عباس(ع) در صحنه کربلا، اظهار کرد: حضور حضرت عباس(ع) در کربلا اتمام حجت با همه عالم بود که يک فرد غيرمعصوم هم مي‌تواند به درجات بالا برسد. يکي از دلايل اصلي که حضرت عباس با اين‌که امان نامه داشت اما ميدان را خالي نکرد، اين بود که حتي ذره‌اي به حقانيت امام(ع) و راه ايشان در دلش شک نکرد. درس بزرگي که حضرت عباس(ع) به ما داد، همان داشتن بصيرت و نداشتن ترس از دشمن در صورت داشتن اعتقاد به امام زمان خود است.
وي ادامه داد: امام صادق (ع) مي‌فرمايند: «عموي گرانقدرم، عباس(ع)، انساني هوشمند و ژرف‌نگر و آراسته به ايماني آگاهانه و استوار و عميق بود؛ به همراه حسين(ع) دليرانه مبارزه کرد و در آزمون سخت زندگي، با به جان خريدن رنج‌ها و گرفتاري‌هاي بسيار در راه خدا، سرفراز و سربلند سر برآورد و پس از جهادي سترگ و شجاعانه، جان خود را در راه خدا هديه کرد.»
دبير ستاد احياء امر به معروف و نهي از منکر آذربايجان شرقي در ادامه در خصوص القاب حضرت عباس(ع) نيز تشريح کرد: لقب «باب الحوائج» به معني درگاه حاجات است که سه نفر از معصومان شامل امام موسي کاظم(ع)، حضرت عباس(ع) و حضرت علي اصغر(ع) اين لقب را دارند. حضرت ابوالفضل (ع) در دوران حيات مبارک خود مانند پدر بزرگوارشان به گره‌گشايي در کار ديگران و رفع مشکلات و حوائج مردم اهتمام داشته و به همين علت اين لقب را به ايشان داده‌اند.
وي افزود: حضرت عباس(ع) هم جمال نوراني و زيبايي داشتند و هم به دليل اين‌که از کودکي زيرنظر امام حسن(ع) و امام حسين(ع) پرورش يافتند، به قمر بني هاشم لقب گرفتند؛ به عبارت ديگر، نور ماه (حضرت عباس(ع)) که انعکاس يافته نور خورشيد (امام حسن(ع) و امام حسين(ع)) است.
وي ادامه داد: مبارزترين و شجاع‌ترين افراد يک لشکر در هر جنگي، وظيفه علمداري را بر عهده مي‌گرفتند و سقوط علم هر لشکري، شکست آن لشکر محسوب مي‌شد. حضرت عباس(ع) در کربلا، علمداري لشکر اباعبدالله(ع) را بر عهده داشتند، به همين خاطر نيز لقب «حامل اللوا» نيز به ايشان اطلاق داده مي‌شود.