احرار نيوز: هم‌اکنون ميزان توليد و مصرف آب شرب شهروندان، تقريباً برابر بوده و در حالت سر به سري قرار دارد. اما بعيد است که اين ميزان در روزهاي گرم سال که به زودي فرا خواهد رسيد اين گونه باقي بماند.

به گفته عليرضا ايمانلو، مديرعامل شرکت آب و فاضلاب آذربايجان‌شرقي، 15 درصد از مشترکان استان آذربايجان‌شرقي، بيش از حد نرمال مصرف روزانه دارند. در اين صورت و بعد از هشدارهاي پيامکي و اخطارهاي کتبي، در صورت عدم توجه به الگوي مصرف گزينه‌اي غير از «قطع آب مشترکان پرمصرف» روي ميز نخواهد بود.

بررسي وضعيت فرآيند توليد، توزيع و مصرف در شبکه آب رساني آذربايجان شرقي نشان مي‌دهد که حداقل 18.5 درصد از آب استحصال شده به دليل فرسوده بودن شبکه، از چرخه توزيع خارج مي‌شود که رقم بسيار بالايي بوده و با ميزان استانداردهاي جهاني، فاصله بسياري دارد. با اين حال، جاي خوشوقتي است که استان، از اين حيث، در رتبه سوم استان‌هايي قرار دارد که پرت آب در آنها کمتر است! به عبارت ديگر، بسياري از استان‌هاي کشور، پرت آب و در نتيجه هدر رفت انرژي آبي، بيداد مي‌کند.

اگر در نظر بگيريم که ايران در يک منطقه «نيمه خشک» از نيمکره شمالي زمين قرار گرفته، به ادعاي بسياري از اقليم شناسان، ايران به زودي در رده  کشورهاي «خشک» قرار خواهد گرفت. در اين صورت، اصلاح الگوي مصرف، افزايش توليد و استحصال، صرفه جويي و جلوگيري از هدر رفت آب، بايد در دستور کار مسئولان و مردم قرار گيرد.

بر اساس آخرين آمار، 58 شهر در آذربايجان‌شرقي و صدها روستاي ديگر، از سيستم توزيع بهداشتي آب شرب بهره‌مند هستند که چيزي در حدود دو ميليون و 880 هزار نفر از کل جمعيت آذربايجان‌شرقي را شامل مي‌شود. ضمن آنکه 12 شهر استان، نيز داراي شبکه فاضلاب شهري بوده و هم اکنون نيز طرح اجراي شبکه فاضلاب در 17 شهر ديگر در دستور کار قرار دارد.

واقعيت تلخ جامعه ايراني و به تبع آن استان ما اين است که سرانه مصرف هر شهروند ايراني و آذربايجاني با الگوهاي جهاني فاصله بسيار دارد. در حالي که ميزان مصرف هر شهروند ايراني در يک شبانه روز 150 ليتر است اين رقم براي شهروندان آذربايجان‌شرقي بيش از 190 ليتر است.

در عين حال اين نکته را هم نبايد از  نظر دور داشت که ميزان استاندارد جهاني مصرف آب کمتر از نصف اين ميزان است. بنابراين بايد آذربايجاني‌ها را جزو شهروندان پرمصرف ايران و جهان قلمداد کرد. در حالي که همگان خوب مي‌دانند ايران در جغرافياي کشورهاي کم بارش و نيمه خشک قرار دارد.

بدين ترتيب مي‌توان چنين توصيف کرد که از يک سو ما با محدوديت منابع آبي کاهش نزولات جوي روبه‌رو هستيم و از ديگر سو افزايش جمعيت، افزايش برداشت‌ها و به تبع آن رشد فزآينده مصرف در بين مشترکان، چون چنگالي «گلوي منابع آبي» ما را مي‌فشارد.

به عنوان نمونه اگر تا ديروز، با حفر چاهي به عمق 150 تا 200 متر، به آب مي‌رسيديم اکنون اين حفاري بايد تا اعماق 350 تا 400 متري زيرزمين ادامه يابد تا به آب رسيد. پايين آمدن سطح آب‌هاي زيرزميني تا اين اندازه ايجاب مي‌کند تا طرحي نو در انداخته و فکري بديع به کار گرفته شود.

بايد همگان قبول کرده و باور کنيم که «آب نيست!» اگر هم باشد بسيار کم و محدود است. اگر مي‌خواهيم فرزندان آينده اين سرزمين، ما را به خاطر تساهل و کم توجهي و مصرف بي‌رويه آب مورد سرزنش قرار ندهند بايد همگان رعايت کنيم بايد باور کنيم که همه ما نيازمند الگوسازي براي مصرف بهينه آب هستيم.