احرارنيوز:پروفسور جيمز وسکات، استاد دانشگاه MIT آمريکا با حضور در دانشگاه تبريز، ضمن ديدار با رييس دانشگاه، مطالعات خود در زمينه بررسي تطبيقي منابع آب دنيا را در قالب سخنراني ارايه داد.
به گزارش احرانيوز پروفسور جيمز وسکات، سخنراني خود را در حضور اساتيد گروه هاي زمين شناسي، جغرافيا و عمران دانشگاه تبريز، اعضاي کارگروه نجات درياچه اروميه، کارشناسان سازمان پارک ها و فضاي سبز شهرداري تبريز با موضوع بررسي تطبيقي منابع آب دنيا بين کشورهاي آسيا و غرب، ارائه کرد.
وي در اين نشست با اشاره به مطالعاتي که در سير تمدن ها درباره روش هاي آبياري انجام داده، گفت: مطالعات نشان داده است که همگام با تحول تاريخي و فرهنگي، روش هاي آبياري نيز تحول يافته است.
وي افزود: هدف من از اين بررسي ها، استفاده از تجربيات آسيايي ها و خاورميانه در مديريت منابع آب آمريکا و نيز تبادل علم ميان همکاران دانشگاهي است، بخصوص که شباهت هاي اقليمي زيادي بين شهر بوستون و تبريز وجود دارد و تا حدود زيادي، ميزان بارش، خشکي آب و هوا و شرايط جوي و تبخير اين دو شهر نزديک به هم است.
جيمز وسکات در ادامه يادآور شد: مقايسه بيلان آب در ايران و ساير مناطق دنيا نشان مي دهد که ايران جزو مناطق خشک و نيمه باراني است اما ميزان مصرف سرانه آب در اين منطقه، بسيار بيشتر از متوسط جهان است که مستلزم بررسي ها و مديريت منابع آب بيشتري است.
وي همچنين با اشاره به وضعيت درياچه اروميه گفت: بيشتر قوانين مربوط به آب از يونان و کشورهاي اسلامي به تدريج به اروپا و آمريکا منتقل شده و شباهت هايي بين سرنوشت درياچه مانو و درياچه اروميه وجود دارد که در آن درياچه نيز، بخشي از آب حوضه درياچه به شهر لس آنجلس منتقل گرديده است.
استاد دانشگاه MIT آمريکا تعريف چارچوب تطبيقي يکپارچه را براي مديريت منابع آب و بحران درياچه اروميه ضروري دانست و گفت: براي رسيدن به اهدافي همچون سازگاري با تغيير اقليم، مديريت آب هاي مرزي و مديريت آبهاي سطحي، بايد در بخش مديريت رودخانه ها و درياچه ها بين حوزه ها، مديريت آب هاي شهري و مديريت آب هاي کشاورزي، مديريتي به صورت يکپارچه صورت گيرد.
رئيس دانشگاه تبريز نيز در اين ديدار ضمن معرفي مختصر دانشگاه تبريز گفت: اين دانشگاه آماده هر گونه همکاري علمي و آموزشي با دانشگاه هاي دنيا و من جمله دانشگاه MIT مي باشد که هميشه در بين دانشگاه هاي دنيا، جزو اولين ها بوده است.
محمدرضا پورمحمدي اضافه کرد: اين همکاري مشترک توسط بدنه اساتيد و از پايين به بالا مي تواند مثمرثمر باشد و برگزاري سخنراني هاي علمي و پروژه هاي مشترک توسط اساتيد بهترين راه گسترش همکاري هاست.