به گزارش احرارنيوز به نقل از روابط عمومي سازمان جهادکشاورزي آذربايجان شرقي، غلامرضا نوري قزلجه در نشست هم انديشي بررسي خلاء هاي قانوني بخش کشاورزي و اصلاحيه قانون تاسيس سازمان نظام مهندسي کشاورزي و منابع طبيعي در تبريز، اصلاح قانون نظام مهندسي کشاورزي را ضروري دانست و افزود: فعاليت مستقل نظام مهندسي کشاورزي و دخالت دولت در امور اين سازمان تنها به عنوان يک ناظر از جمله ضرورت هاي خدمات دهي بهتر اين سازمان به بخش کشاورزي و فارغ‎التحصيلان اين حوزه است که بايد در اين قانون مورد توجه قرار گيرد.

نايب رييس کميسيون کشاورزي، آب و منابع طبيعي مجلس با يادآوري نقس بنيادي حوزه کشاورزي در ايجاد اشتغال و رونق اقتصادي، افزود: شايد رقم بودجه پيشنهادي دولت براي بخش کشاورزي در دو سال گذشته افزايش يافته اما منابع در نظر گرفته شده براي اين بخش پاسخگوي نيازهاي بخش کشاورزي نبوده و رقم پايه اي که در نظر گرفته شده چشمگير نيست.

وي تاکيد کرد: در زمينه توسعه کشاورزي دانش بنيان با استفاده از انرژي هسته اي، اصلاح نژاد و نباتات با تکيه بر تحقيقات و پژوهش و توليد ارقام پربازده و مقاوم در برابر کم آبي و خشکسالي برنامه ريزي ها و اقدامات لازم صورت گيرد.

نوري اظهار کرد: با توجه به محدوديت منابع بايد تحقيقات حوزه کشاورزي به سمت تحقيقات کاربردي و روي آوري به کشت هاي متراکم، توسعه کشت با مصرف آب پايين تر پيش رود تا شاهد توسعه بيشتر بخش کشاورزي باشيم.

نماينده مردم شهرستان بستان آباد در مجلس شوراي اسلامي يادآوري کرد: قانون اساسي ما را به خوداتکايي در توليد محصولات کشاورزي مکلف کرده و دولت و مجلس و ساير مسئولان بايد با برنامه ريزي درست و تخصيص بودجه هاي لازم در اين مسير حرکت کنند.

نوري با اشاره به مشکلات پيش روي ايجاد شرکت هاي دانش بنيان و تجاري سازي علم، خاطر نشان کرد: براي تبديل ايده به محصول بايد سرمايه گذاري شود و براي رسيدن به اين هدف بايد طرح هايي که قابليت تبديل به محصول را دارند شناسايي و بسترهاي لازم فراهم شود.

طبق آمارها ، تقريباً يک سوم زمين هاي ايران قابليت کشاورزي را دارند اما به دليل خاک نامرغوب و نامناسب بودن توزيع آب در بيشتر نواحي، در اکثريت زمين هاي قابل کشت در ايران کشت و زرعي انجام نمي شود و فقط ??? از وسعت ايران تحت عمليات کشاورزي مي باشند.

اين در حاليست که طبق شواهد تاريخي ، ايران نخستين کشور دنياست که در آن کشاورزي و زراعت آغاز شده است و انسان اوليه براي اولين بار در فلات ايران به کشت و آبياري و پرورش دام مشغول شده به طوري که در قرن اول پيش از ميلاد ايراني ها همه درختان ميوه اي که در يونان کشت مي شده (به استثناي زيتون) کشت مي کرده اند. با هجوم اسکندر کشاورزي ايران رو به زوال گذاشت و بسياري از مزارع از بين رفت و اين وضع تا زمان به حکومت رسيدن اردشير بابکان ادامه يافت. ساسانيان به بازسازي قنات ها و تشويق و گسترش کشاورزي، باغباني و دامپروري پرداختند. پس از ساسانيان تا حمله مغول، کشاورزي ايران به تناوب دچار رکود (در زمان بني اميه) و پيشرفت (در زمان بني عباس و حکومت هاي محلي) گرديد.